1 - Dixit consul: "Puto neminem illos milites ad eum locum ducere cupiturum esse". Respondit Calpurnius : " Si neminem reperis, mihi fidem habere poteris." 
 

 2 - Poenis multis in vincula conjectis, Hanno timere incipiebat, sed periculum callido dicto avertit:  "Hoc vos, inquit, si feceritis, nihilo eritis Afris meliores." Consul conveniens gravitati Romanae responsum dedit: "Isto te metu, Hanno, fides Romana liberat." Condiciones pacis convenire non potuerant, quia nec Poenus serio agebat, et consul victoriam quam pacem malebat. 
 

 3 - Numa bellum nullum gessit, sed non minus civitati profuit quam Romulus. 
 

 4 - Audio vicini tui filium improbum fuisse, sed nunc non jam esse. 
 

 5 - Athenienses existimabant infirmiores milites suos Philippum non victuros esse. 
 

 6 - Cicero dixerat Catilinam castra in Italia contra populum Romanum in Etruriae faucibus collocavisse. 
 

 7 - Catilinae erant multi socii. Plerique Romani putabant eos bellum civile parare sed bonos cives rem publicam fortiter defensuros esse. 
 

 
 Plebeius Virginius desponderat filiam Virginiam Icilio  tribunicio, viro acri. Hanc virginem adultam, forma excellentem, decemvir Appius adamavit sed non poterat pretio pellicere; itaque Claudio clienti suo dixit : " Eam in servitutem deposce". Facile enim litem obtinere poterat quia ipse erat et accusator et judex. Cliens igitur virgini venienti in forum injecit manum, affirmans suam esse servam, eam secum venire jubet. Pavida puella stupente, nutrix auxilium arcessivit. Iste igitur puellam non poterat abducere. 
 

 Quam vocat in jus ipso Appio judice. Advocati puellae dixerunt patrem ejus militiae causa abesse, iniquum esse absentem de liberis dimicare. Interea missi nuntii ad Virginium properant. Is prima luce Romam advenit statimque in forum lacrimabundus et civium opem implorans filiam  suam deducit. Appius in tribunal ascendit. Tum pater praesentibus dixit se pro liberis eorum ac conjugibus cottidie in acie stare. 
 

 Tamen Appius Virginiam clienti suo addixit. Statim Virginius exclamavit : "Appi, ignosce patrio dolori, sine me cum filia mea rem disputare. Data venia, pater filiam in secretum abduxit atque, ab lanio cultro arrepto, filiae dixit: "Hoc te uno quo possum, modo in libertatem vindico." Pectus deinde puellae transfigit, respectansque ad tribunal : "Te, inquit, Appi, tuumque caput sanguine hoc consecro." Appius viros fortes Virginium comprehendere jubet. Ille ferro sibi viam facit et respersus cruore ad exercitum profugit. Concinatus exercitus montem Aventinum occupavit; decem tribunos militum creavit; decemviros magistratu se abdicare coegit, eosque omnes aut morte aut exilio multavit; ipse Appius Claudius in carcere periit.